ഭാഗ പത്രം

അടുത്ത മാസം പതിനഞ്ചിനാണ് തിയതി വെച്ചിരിക്കുന്നത്....നീ വന്നെ തീരൂ...ഉപേക്ഷ അരുത് .. എന്റെ കാലശേഷം നിങ്ങള്‍ തമ്മില്‍ തല്ലാന്‍ ഇടയാകരുത് . ആയതിനാല്‍ നീ വരണം   ....സ്വന്തം അച്ഛന്‍

പോസ്റ്റ്‌ കാര്‍ഡില്‍ എഴുതിയ ആ വരികള്‍ തറച്ചത് ഹൃദയത്തിലാണ്. അടുത്ത മാസം തറവാട് ഭാഗിക്കും. ഇത്രയും കാലം അരുതെന്ന്  ആഗ്രഹിച്ചതു നടക്കാന്‍ പോകുന്നു. ഇത് വരെ ലീവില്ല ...കുട്ടികളുടെ പഠിപ്പ് എന്നൊക്കെ  പറഞ്ഞു ഭാഗം നീട്ടാന്‍ ശ്രമിച്ചു. അവനു ലീവില്ലെങ്കില്‍ അവനുള്ളത് ഒഴിച്ചിട്ടു  ബാക്കി ഉള്ളവര്‍ക് കൊടുക്കാനുള്ളത് കൊടുകുക .... അമ്മാമയുടെ സാരോപദേശം .

അച്ഛനും അമ്മയും മക്കളും മക്കളുടെ മക്കളും ഒകെയായി ഇരുപതില്‍ കൂടുതല്‍ അംഗങ്ങള്‍. അവധി കാലങ്ങള്‍... ആഘോക്ഷ വേളകള്‍. ഒന്നും മറക്കാന്‍ വയ്യ . അല്പം അസൂയയോടെ അയല്‍വാസികള്‍ കണ്ടിരുന്ന കുടുംബം. അത് ചതുരംഗ പലകയിലെ കള്ളികള്‍ പോലെ ............ കണ്ണ് നിറഞ്ഞു പോയി . അച്ഛന്‍ പറയുന്ന പോലെ പിന്നീട് വയ്യാവേലിക് നിക്കണ്ട.  നമുക്ക് പോകാം .... സഹധര്‍മിണി അരുളി ചെയ്തു.  അങ്ങിനെ നാട്ടിലേക് വീണ്ടും ഒരു യാത്ര ... ഭാഗം വെയ്പിനു വേണ്ടി.

സഹോദരികളും ഭര്‍ത്താക്കന്മാരും ... എട്ട്ന്മാരും  പത്നിമാരും .... ഒരു കാഴ്ചക്കാരനെ പോലെ ഞാനും ....  നാല് പെണ്ണും ...മൂന്നു ആണും . രണ്ടു ഹെക്ടര്‍ കൊണ്ട് ഏഴു ഓഹരി. ചെറിയവനാകയാല്‍ തറവാട് ബാബുവിന് പോണം. അതാണ് നാട്ടു നടപ്പ് . അച്ഛന്റെ ആ ഉപദേശത്തെ അമ്മാമ കയറി വീറ്റോ ചെയ്തു കൊണ്ട് മൊഴിഞ്ഞു .... ബാബുവിന് പഠിപ്പുണ്ട്..ഉദ്യോഗമുണ്ട് .. ഇക്കണ്ട കാലം പാടത്തും പറമ്പിലും പണിയെടുത്തു വീട് നോക്കിയ കുട്ടന് തറവാട് ... ആയതിനോട് എല്ലാവരും യോജിച്ചു. അപ്പു കാലിനു   വയ്യാത്തവന്‍ ... പ്രധാന റോഡിലെ നാലു മുറി കട അവനു വേണം. അതും പാസ്സാക്കി.
അടുത്തത് എന്റെ ഊഴം എന്ന്  കരുതി. നറുക് വീണത്‌ നടുവിലെ സഹോദരിക് . പ്രധാന റോഡരികില്‍ ബാക്കി വന്ന സ്ഥലം അവള്‍ക്.
 ഭര്‍താവിനു സ്ഥിരമായ  ജോലിയില്ല എന്നതാണ് കാരണം ..വയല്‍ റോഡിലേക് ദര്‍ശനമായ സ്ഥലം.. അമ്പല വഴിയിലെ ........അങ്ങിനെ അങ്ങിനെ അവസാനം  എനിക്കുള്ള വിഹിതം വന്നു  . പുറകു വശത്ത് വീട്ടിലെ കാരണവന്മാരെ അടക്കം ചെയ്ത ഇരുപതു സെന്റ്‌.....  ആ ചുടല പറംബ്  ഞങ്ങള്കെന്തിനാ? അതിലേക് വഴിയുണ്ടോ? സഹധര്‍മിണി അത് വരെ കരുതി വെച്ച മൌനത്തിന്റെ കെട്ടു പൊട്ടിച്ചു.  ഒരു റിക്ഷ ചെല്ലാന്‍ വഴിയുണ്ട് . നന്നാകി എടുക്കണം. അതും അമ്മാമന്റെ വക . എന്നാലും അമ്മാമേ ഇത് വല്ലാതെ കടുത്ത്‌ പോയി. ഒരു വിങ്ങലോടെയാണ് അത്രയും പറഞ്ഞത് .

രാത്രി തീരുന്നില്ല ... മടക്കയാത്രക്ക്‌ ഒരുക്കി വെച്ച പെട്ടിയില്‍ ചാരിയിരുന്നു പലതും ആലോചിച്ചു. അപ്പോഴും മുറിയിലെ ഭിത്തിയില്‍ മാലയിട്ടു തൂക്കിയ പടത്തിലിരുന്നു അമ്മ മന്ദഹസിക്കുന്നു. ഒരു പരിഹാസത്തോടെ തന്നോട് മൊഴിയുന്നു...മണ്ടാ....... എന്തിനു വിഷമിക്കുന്നു ....നിനക്കുള്ള വിഹിതം നല്കാന്‍ മറ്റൊരാളുണ്ട് മുകളില്‍ .  കണ്ണ് തുടച്ചു കിടക്കുമ്പോള്‍ ഉള്ളില്‍ നിന്ന് ആരോ പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു. നിങ്ങള്‍ നാടും വീടും വെറുക്കുന്നത് വേണ്ടപെട്ടവരാല്‍  തന്നെ.. അത് നിങ്ങള്ക് വിധി നല്‍കുന്ന ഭാഗപത്രം

അവധി

ഗ്രാമത്തിലേക്കുള്ള ആദ്യത്തെ അവധി യാത്രയായിരുന്നു അത് . വേഗതയിലോടുന്ന തീവണ്ടി ചക്രങ്ങള്‍ പാളത്തില്‍ തെന്നി അലസോരപെടുത്തുന്ന ഒരു തരം അലര്‍ച്ച പുറപെടുവിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. അഞ്ചു കൊല്ലത്തിനു അഞ്ചു യുഗങ്ങളുടെ ദൈര്‍ഗ്യമായിരുന്നു. അവധി കിട്ടി നാട്ടിലേക്കു തിരിക്കുമ്പോള്‍ മാനേജര്‍ ഒരിക്കല്‍ കൂടി ഓര്‍മിച്പിച്ചു.... ടൈം പര്‍ വാപസ് ആനെ ക ..... ഒരു കൈകൊണ്ടു കഴുത്തില്‍  തൂക്കിയ ടൈ തലോടി മറു കൈകൊണ്ടു കണ്ണട അല്പം ഉയര്‍ത്തി അയാള്‍ മൊഴിഞ്ഞത് അവിടെ തന്നെ മറന്നു.  ഓടി തളര്‍ന്ന വണ്ടി ചക്രങ്ങള്‍ പാളത്തില്‍ ഉരഞ്ഞു നിന്നു.... ഇറങ്ങാനുള്ള സ്റ്റേഷന്‍ ....സഹോദരികളുടെ മക്കള്‍ക് വാങ്ങിച്ച തുണികളും കളിപാട്ടങ്ങളും മിട്ടായികളും നിറച്ച ബാഗുമെടുത്ത്‌  പുറത്തു കടന്നു. ആള്‍കൂട്ടത്തില്‍ എവിടെയെങ്കിലും.....തിരിച്ചറിയുന്ന ആരെങ്കിലും ...ഇല്ല ...ആരുമില്ല... അരികില്‍ കണ്ട റിക്ഷ വിളിച്ചു യാത്രയായി . 

ഒരു പാട് മാറ്റങ്ങള്‍ ...ഇടവഴികള്‍ നിരത്തുകളായി. ഓലകുടിലുകള്‍ ഓടു മേഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ചിലതെല്ലാം സവിധങ്ങളായി മാറിയിരിക്കുന്നു. ഗ്രാമത്തിന്റെ പച്ചപ്പിനു മാത്രം മാറ്റമൊന്നുമില്ല. ഇടയ്കിടെ മൌനം വെടിഞ്ഞു റിക്ഷ ഡ്രൈവര്‍ നാടിനെ കുറിച്ചും നാട്ടാരെ കുറിച്ചും പലതും പറഞ്ഞു. പായുന്ന റിക്ഷയുടെ  ഇരമ്പലില്‍ പലതും അവ്യക്തമായിരുന്നു. എങ്കിലും എല്ലാത്തിനും തലയാട്ടി അയാളുടെ നല്ല ശ്രോതാവായി ഞാനിരുന്നു .  നിറം മങ്ങി പാതി ദ്രവിച്ച ഇരുമ്പ് ഗേറ്റിനു മുന്നില്‍ വണ്ടി നിന്നു.  വരവ് പ്രതീക്ഷിക്കാതെ അല്പം ആശ്ചര്യത്തോടെ ഉമ്മറത്തിണ്ണയില്‍ മൂത്ത സഹോദരി. നിറഞ്ഞ ചിരിയുമായി വീട്ടു പടികള്‍ കയറുമ്പോള്‍ ഏതോ അനാഥത്വത്തില്‍ നിന്നും മുക്തി ലഭിച്ച പ്രതീതി.  തലയില്‍ തോര്‍ത്ത്‌ കെട്ടി പാടവരമ്പിലൂടെ അമ്പലകുളം ലക്ഷ്യമാക്കി നടക്കുമ്പോള്‍ മനസ്സ് അറിയാതെ പറഞ്ഞു പോയി ... ജന്മനാടെ നിനക്കെന്റെ നമോവാകം